فرهنگ اقتصاد _ برخی زخم‌ها چنان عمیق بر حافظه یک ملت حک می‌شوند که غبار زمان هرگز قادر به زدودنشان نیست. روزهایی که در آن، معصومیت، قربانی خشونت می‌شود و صدای خنده کودکان در هیاهوی جنگ برای همیشه خاموش می‌گردد. چهل و هفتمین روز شهادت ۴۷ نوگل پرپر در جنگ دوازده روزه، یکی از همین روزهای تلخ و فراموش‌نشدنی است؛ روزی برای یادآوری و پیمانی دوباره برای پاسداری از صلح و انسانیت.
در همین راستا، روز سه‌شنبه، ۱۴ مرداد ماه، سازمان بهزیستی استان تهران در اقدامی شایسته، مراسم یادبودی را برای گرامیداشت این فرشتگان کوچک در فضای معنوی شیرخوارگاه آمنه برگزار کرد. شرکت نفت و گاز سرو، به عنوان عضوی جدایی‌ناپذیر از جامعه داغدار ایران و در راستای عمل به مسئولیت‌های اجتماعی خود، وظیفه خود دانست تا در این سوگ ملی، سهمی هرچند کوچک اما سرشار از احترام و همدردی ایفا نماید.
درختی برای جاودانگی؛ نمادی از ایستادگی و امید
واحد برند و روابط عمومی شرکت نفت و گاز سرو، به نمایندگی از تمامی اعضای این خانواده بزرگ، با اندیشیدن به بهترین راه برای ابراز همدردی و خلق یک یادمان پایدار، به سراغ ریشه‌های فرهنگی و هویتی این سرزمین رفت. چه نمادی گویاتر و ماندگارتر از درخت «سرو»؟
«سرو»، این کهن‌ترین نماد ایستادگی، جاودانگی و سرافرازی در فرهنگ غنی ایرانی، انتخاب شد تا پیام‌آور اندوه عمیق و در عین حال، امید به آینده باشد. این انتخاب، برای ما در شرکت نفت و گاز سرو معنایی مضاعف داشت؛ چرا که نام «سرو» برای ما تنها یک عنوان تجاری نیست، بلکه یک میثاق فرهنگی و تعهدی به پایداری و سربلندی است.
در اقدامی نمادین و سرشار از احساس، این اصله سرو همیشه سبز، با تصاویری از چهره‌های معصوم ۴۷ کودک شهید مزین گردید. هر تصویر، نه یک عکس، که روایتی ناتمام از زندگی، آرزوهای بربادرفته و معصومیتی بود که ناجوانمردانه ستانده شد. هر شاخه، یادآور رؤیایی کودکانه بود و هر برگ، نمادی از حیاتی که می‌توانست شکوفا شود. این درخت، دیگر یک گیاه ساده نبود؛ بلکه به یک یادمان زنده و تپنده تبدیل شد، یادمانی که ریشه در خاک این سرزمین و سر به آسمان آبی صلح دارد.
پیامی از قلب خانواده «سرو» به قلب ایران
این حرکت، فراتر از یک اقدام سازمانی، پژواک صدای قلبی است که با درد ملت می‌تپد. تعهد «سرو» به مسئولیت اجتماعی، فراتر از حمایت‌های مالی و پروژه‌های عمرانی است؛ این تعهد در لحظات سخت و ایام سوگ است که معنای حقیقی خود را یافته و در عمل به اثبات می‌رسد. آنجاست که روح و وجدان یک سازمان در برابر جامعه‌اش محک می‌خورد و نشان می‌دهد که آیا در کنار مردمش ایستاده است یا خیر.
تقدیم این سرو سرافراز به شیرخوارگاه آمنه، انتخابی معنادار بود. این درخت در میان خنده‌ها، بازی‌ها و رویاهای کودکان دیگری قد خواهد کشید؛ کودکانی که آینده‌سازان این مرز و بوم هستند. این سرو به آن‌ها و به همه ما یادآوری خواهد کرد که زندگی، با تمام دردها، همچنان جوانه می‌زند و ما مسئولیم که از این جوانه‌ها در برابر بادهای گزنده خشونت محافظت کنیم. این درخت، نگهبان خاموش خاطره‌ها و الهام‌بخش امید برای نسل‌های آینده خواهد بود.
شرکت نفت و گاز سرو با این حرکت نمادین، ضمن ابراز تسلیت و همدردی عمیق خود با خانواده‌های این عزیزان و تمام ملت شریف ایران، بار دیگر بر تعهد خود به ارزش‌های انسانی و ملی تأکید می‌کند. یاد و خاطره این ۴۷ ستاره کوچک تا ابد در آسمان ایران جاودان خواهد ماند. به امید آنکه این سرو همیشه سبز، شاهدی باشد بر عهد ما برای ساختن دنیایی که در آن، هیچ کودکی قربانی جنگ و بی‌رحمی نشود و طنین خنده‌هایشان تا ابد در جهان بپیچد.