بانوی پیانوی ایران:ازمیکروب‌شناسی تا دنیای نُت‌ها
گفتگو از:جلال بهمنی
گفت‌وگوی اختصاصی "فرهنگ اقتصاد"با بهاره کمائی، پیانیستی که پلی میان نسل‌ها و موسیقی فاخر است.
بهاره کمائی ، پیانیست توانمند، مدرس دانشگاه و مترجم موسیقی، با مسیری متفاوت از میکروب‌شناسی به دنیای هنر وارد شد. او با پشتکار و استعداد ذاتی خود، به یکی از برجسته‌ترین چهره‌های پیانو کلاسیک در ایران تبدیل شده است و در این گفتگو از دغدغه‌ها، مشکلات و راهکارهای پیش روی موسیقی فاخر سخن می‌گوید.
آغاز سفر موسیقی
بهاره کمائی از ۶ سالگی نزد دکتر مهران روحانی مبانی موسیقی و سپس با استاد هاینوش ماکاریان نوازندگی تخصصی پیانو را ادامه داد.
او با اینکه تحصیلات آکادمیک خود را در رشته میکروب‌شناسی به پایان رساند، اما هیچ‌گاه از دنیای هنر دور نماند.
خانم کمائی با دریافت مدرک درجه ۲ هنری در نوازندگی پیانو کلاسیک (معادل کارشناسی ارشد) از وزارت ارشاد، فعالیت حرفه‌ای خود را به رسمیت رساند.
از رسیتال تا گروه دو پیانو
فعالیت‌های هنری خانم کمائی از سال ۱۳۸۲ با رسیتال در تالارهایی مانند رودکی و نیاوران آغاز شد.
نقطه عطف کارنامه او، تشکیل تنها “گروه دو پیانو با نوازندگان ایرانی” با همراهی صفا شهیدی در سال ۱۳۸۴ بود که کنسرت‌های پرشماری را در تالار وحدت برگزار کردند.
وی همچنین اجرای رسیتال های پیانو در تالار وحدت و کنسرتو پیانوی شماره یک بتهوون همراه با ارکستر سمفونیک تهران را در کارنامه خود دارد.
پلی میان نسل‌ها: آموزش و ترجمه
بهاره کمائی علاوه بر نوازندگی، به عنوان مدرس پیانو نیز فعالیت میکند و شاگردان بسیاری را برای تحصیل در کنسرواتوارها و دانشگاه‌های اروپایی آماده کرده است ودر حال حاضر، به تدریس در دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز اشتغال دارد.
جدیدترین اثر او در زمینه ترجمه، کتاب “اتودهای شوپن با تمرین‌های کورتو” است که در دو جلد توسط انتشارات سرود منتشر شده است.
ترجمه این اثر، منبعی ارزشمند را برای پیانیست‌ها فراهم میکند تا بتوانند بر مشکلات تکنیکی این قطعات دشوار غلبه کنند.
چالش‌ها و موانع: نگاهی به پشت صحنه
کمائی در مورد موانع موجود در مسیر رشد موسیقی فاخر به چند نکته کلیدی اشاره میکند:
”محدودیت مخاطبان”
او معتقد است که موسیقی کلاسیک، بومی ایران نیست و مخاطبان آن محدودند؛ به همین دلیل وظیفه نوازندگان را آشنا کردن مردم با این ژانر موسیقی می‌داند.
“مشکلات مدیریتی و عدم حمایت:”
خانم کمائی تاکید میکند که نوازندگان کلاسیک برای برگزاری کنسرت باید تمامی مراحل، از جمله اخذ مجوز و تامین هزینه‌ها را به تنهایی به دوش بکشند و هیچ نهاد حمایتی وجود ندارد.
“تبعیض جنسیتی:”
او یکی از مهمترین موانع را تبعیض جنسیتی می‌داند و از اینکه نوازندگان زن حتی با رعایت حجاب اجازه انتشار عکس خود در پوسترها و تیزرهای تبلیغاتی را ندارند، گلایه میکند.
“راهکارها برای اعتلای موسیقی”؛
“برای رشدو اعتلای فرهنگ موسیقی فاخر در کشور، بهاره کمائی پیشنهاداتی ارائه می‌دهد:”
گسترش دسترسی و حمایت:
باید راه برای اجراهای موسیقی فاخر باز شود و از هنرمندان پیشکسوت حمایت شود.
“نقش رسانه‌های ملی؛”
صدا و سیما باید با پخش آثار آهنگسازان بزرگ، گوش مردم را با این نوع موسیقی آشنا کند.
“معرفی اساتید خوب:”
نهادهای مرتبط مانند وزارت ارشاد باید در معرفی اساتید حرفه‌ای موسیقی نقش پررنگ‌تری داشته باشند.
خانم کمائی در پایان، با ابراز امیدواری به بهبود شرایط، بر عشق و اشتیاق خود به ادامه فعالیت‌های هنری تاکید میکند و می‌گوید که هنرمندان کلاسیک در ایران، با تلاش شخصی به فعالیت خود ادامه می‌دهند و هیچ پشتوانه‌ای ندارند. با این حال، او همچنان با تمام وجود برای آشنا کردن جامعه با زیبایی‌های موسیقی کلاسیک تلاش میکند.
به اشتراک بگذارید:
لینک خبر: