چرا هلدینگ ها در سرمایه گذاری موفق ترند؟
یکی از مهمترین دغدغههای صاحبان سرمایه مدیریت و رشد سرمایه است. برای این هدف علاوه بر ایجاد بازده مناسب،مدیریت ریسک و کاهش احتمال زیان نیز مهم و ضروری است. به همین منظور در سالهای گذشته بر تعداد نهاده های مالی متناسب با تغییرات مختلف در بازار مالی افزوده شده است.
فرهنگ اقتصاد _ به نقل از روابط عمومی بانک کارآفرین، شرکتهای سرمایهگذاری یکی از انواع نهادهای مالی دارای مجوز هستند که مطابق با اساسنامه، در موارد مشخصشده فعالیت و سرمایهگذاری میکنند.امروزه با رشد این صنعت و ادغام و تملیکهای متعدد در جهت بهبود مدیریت سرمایه، هلدینگهای سرمایهگذاری شکل گرفتهاند.هلدینگهای سرمایهگذاری چند رشتهای از مهمترین انواع هلدینگهای سرمایهگذاری هستند که در صنایع مختلفی اقدام به سرمایهگذاری میکنند.
هلدینگ سرمایهگذاری چندرشتهای زمانی شکل میگیردکه یک شرکت بسیاری از شرکتهای دیگر را تملک کرده و یا اینکه با آنها ادغام شود.شرکتهای چند رشتهای اغلب با یک شرکت مادر واحد تشکیل میشوند و آن شرکت مادر بهعنوان “شرکت اصلی” یا”هلدینگ” شناخته میشود.هلدینگهای سرمایهگذاری چند رشتهای از مهمترین انواع هلدینگهای سرمایهگذاری هستند که در صنایع مختلفی اقدام به سرمایهگذاری میکنند.
هلدینگهای چند رشتهای در اقتصاد ایران نیز چندین دهه سابقه دارند.بسیاری از این هلدینگها با توجه به ماهیتی که دارند در بورس اوراق بهادار تهران نیز پذیرفته شدهاند.این هلدینگها در بازار سهام ایران تحت عنوان گروه شرکتهای چند رشته ای صنعتی قرار دارند. این شرکتها به دلیل حوزههای متعدد سرمایهگذاری و تنوع زیرمجموعههایشان به نسبت سایر شرکتها ریسک کمتری داشته به این جهت بیشتر موردتوجه سرمایهگذاران قرار میگیرند. این گروه از شرکتها حدود۱۰درصد ارزش بازار بورس ایران را به صورت مستقیم در اختیار دارند و علاوه بر این در مالکیت بسیاری از شرکتهای دیگر بازار نیز سهم دارند.حجم عظیم سرمایه و در اختیار داشتن شرکتهای متعدد همگروه، فرصت تکمیل زنجیره تأمین را بهصورت افقی و عمودی برای آنها فراهم کرده است.
یکی از مهمترین مزایای تشکیل یک چند رشتهای، تنوع و کاهش ریسک است. شرکتهایی که فقط در یک صنعت فعالیت میکنند بسیار آسیبپذیر هستند. اگر تقاضا در آن صنعت کاهش یابد، شرکتها با مشکل جدی برای رشد مواجه میشوند.درحالیکه یک چند رشتهای میتواند دوره بد در یک صنعت را بهراحتی پشت سر بگذارد،چرا که درآمد یک چند رشتهای به چندین صنعت مختلف متکی است.
چند رشتهایها همچنین میتوانند با کاهش موقعیتهای اضافی سود خود را افزایش دهند. در برخی موارد، شرکتهای تابعه میتوانند منابع و موقعیتها را به اشتراک بگذارند و تعداد مشاغل مورد نیاز خود را برای رفع نیازهای خود کاهش دهند.
مزیت دیگر این است که چند رشتهایها میتوانند سود را از شرکتهای سودآور به سایر شرکتهایی که سود کمتری دارند یا برای توسعه طرحهای خود به سرمایه نیاز دارند، هدایت کنند. سود حاصل در یک چند رشتهای میتواند برای گسترش سایر شرکتهای زیرمجموعه مورداستفاده قرار گیرد.ازآنجاییکه هلدینگ میتواند از داراییهای تمام شرکتهای تابعه خود استفاده کند، میتواند وامهای بزرگتری دریافت کرده و شرکتهای بزرگتر را خریداری و یا احداث کند.
با اینحال، چند رشتهایها جنبههای منفی مهم دارند که دانستن آن برای کسانی که می خواهند سرمایه گذاری امن در بازار داشته باشند ،مهم است و بر این اساس مدیریت ریسک و مطالعات اقتصادی بانک کارآفرین با بررسی این بازار به تحلیل کامل این نوع سرمایه گذاری پرداخته است که می توانید جزییات بیشتر را در لینک زیر بخوانید:
برای خواندن این گزارش اینجا کلیک کنید.
به اشتراک بگذارید:
لینک خبر: