رسیدن به شعر قابل اطمینان با جهان شمولی اعتراضی در “نسترنهای زخمی”
هدف ابراهیمی در شعرهای نسترنهای زخمی به یکتا رسیدن در شعری نیست چرا که با چند زیستن در آن مواجهیم .ابراهیمی دور مانده بودن در فضای درونی شعر را با سایه و روشن جامعه, انسان و...طوری کلید می زند که انگار فاصل این خودجوشی در ذات درونی شعرش باید اتفاق بیفتد. خصوصیت بارز این کتاب راوی بودن آن است که بنده خود کمتر در کتاب های دیگری این گونه مقیم شدن در شعر را رویت کرده ام .
به دانایی مطلق رسیدن شعر حجم در اثر ارزشمند”خورشید حجم”
شعر حجم تقابلی میان هستی و نیستی می تواند باشد بین مفهوم و نامفهوم و به ظاهر می خواهد بستر ظاهر را فراموش کند و حادثه را در بن و لایه های خود نشان بدهد و این نگاهی ست که به شعر حجم می توانم داشته باشم ولی فضای موجود در شعر حجم بستر ثابتی را معرفی نکرده که بتوانم بگویم جهات ابتدا و انتهایش در این سیر می تواند باشد و فقط نشانگر شده که نگاه به انسان اشیا و جهان و … آنچه که مولفه است خود مولفه نیست در لایه و ماورای دیگری یا در هجرت یا مخالف دیگری وجود دارد.